RUIS, over autisme
Ruim een jaar geleden kreeg onze dochter de diagnose autisme. Nu maakt ze er een afstudeerfilm over. Als ouder ken ik de moeite, bakken benodigde energie en hoge drempels voor haar , maar zie ook de overtuiging, gedrevenheid en passie die zij inzet.
Als klein meisje leek onze gestructureerde wereld vol regels lastig voor haar. Liever creëerde ze georganiseerde chaos op haar kamertje waar een bom ontploft leek. Ze dompelde zich onder in haar fantasie, droomde ervan vlinder te worden. Wilde alles ‘zelluf doen’. Kwam tot rust zodra ze constant hetzelfde plukje haar door haar hand liet glijden en sloot zich op in haar kamer als er beneden een feestje gaande was.
Meelopen in het stramien was niet haar ding. Dat vervulde ons ook met trots. Het maakte haar authentiek en bijzonder. Ze was geliefd en we boden haar veel ruimte zich te ontwikkelen. We zagen vooral haar kwaliteiten: een krachtig, tikje dromerig meisje, autodidact, creatief met een rijke fantasie, vast-bijter en enorm lief en zorgzaam, observerend en (eigen-)wijs.
Het had ook een keerzijde. Er was onrust in haar, niet willen slapen en altijd een vol hoofd. Ze voelde zich ‘anders’. Ze pikte kleine signalen op als afwijzing en ze vond het lastig haar plekje te veroveren in de klas. Liep vast in eigen emoties. Ze ontwikkelde een negatief zelfbeeld en was faalangstig, schreef zichzelf lelijke briefjes vanuit een alter ego.
We zochten hulp om het leven voor haar soepeler te maken. We zeiden vaak; zodra ze weet hoe ze al haar krachten in kan zetten, laat ze de wereld een poepie ruiken! Maar ook met hulp was het lastig om het tij te keren.
Op de middelbare school diende zich de eerste serieuze depressie aan. Tot diep in de nacht stiekem Friends kijken, te moe voor school, weinig aansluiting met leeftijdgenootjes. Ondanks de support die we gaven, de liefdevolle basis vanuit het gezin, sloot ze zich verder af. We hielden vol en bleven in warme verbinding. Ze vocht zichzelf een weg uit de depressie.
Tot ze ging studeren en op kamers ging wonen. Er volgden vereenzaming en veel angst. In de weekenden thuis zagen wij een bewuste, zelfstandige jonge vrouw. Pas later hoorden we dat ze niet naar buiten durfde, zelfs niet haar kamer uit. Inmiddels begrijp ik dat ze alles in werking stelde om zich aan te passen aan alle sociale normen om zich heen en zichzelf volledig wegcijferde.
Zo ging het niet langer. Als moeder zag ik hoe het een afglijdende schaal was waar ze zich op bevond; de depressies werden heftiger, de problemen steeds complexer. En ja, het doet pijn om je kind zo te zien struggelen. Dat zien gebeuren terwijl je uit alle macht probeert een veilige basis neer te zetten waarin ze kan ontwikkelen en groeien.
Ze vond hulp. Hier viel voor het eerst de term autisme. Ik weet nog mijn verontwaardiging. Hoog sensitief okay, maar autisme?! Dat kon toch niet? We stonden immers zo fijn in contact met haar!
Ik ging me verdiepen. Autisme wordt niet altijd goed, of pas op latere leeftijd herkend bij meisjes. Hierdoor ontwikkelen zich vaak andere problematieken als depressie, angst, negatief zelfbeeld, verslaving, eet- en slaapproblemen. Er volgde herkenning op herkenning voor ons.
Inmiddels vraag ik me af hoe ik het al die tijd niet heb kunnen zien! En nu, zo’n 15 maanden verder, hebben we onze dochter zoveel beter leren kennen én begrijpen, leren we nog dagelijks van en met haar en zien we nog meer haar kracht en power!
Vandaag staat ze hier en werkt hard aan zichzelf en aan haar verhaal! Omdat het verteld en gezien moet worden; autisme bij meiden! Herkenning en erkenning, zodat hun gevoel van eenzaamheid kan verminderen. Een vroege signalering kan veel onnodig leed voorkomen.
Alle meisjes, meiden en (jonge) vrouwen die zo lastig woorden kunnen geven aan de enorme drukte in hun hoofd, aanlopen tegen onbegrip en de grote onzekerheid en onduidelijkheid die dit met zich meebrengt. Hun a-typische brein is niet beter of slechter, het functioneert alleen anders. Zij werken hard om het ‘gewone’ brein te snappen, hoog tijd dat de wereld hen leert begrijpen!
Wil jij Vera ook supporten door te delen, doneren en/of te liken? Dat zou fantastisch zijn! Klik op deze link. Zo kan er licht schijnen op dit belangrijke thema, voor haar en al die andere meiden.