We kennen het allemaal wel; je ziet dat er iets gaande is met je kind, maar je krijgt moeilijk contact. Soms lijkt het dat ze liever met leeftijdsgenoten praten of lijkt jouw communicatie op volledig ander level te zitten. Je krijgt geen antwoord of ze zijn kortaf en knorrig.
Een kort voorbeeld van een alledaags gesprekje:
Jongere: ‘Ik wil helemaal niet mee naar dat familieweekend met jullie!’
Ouder: ‘Dat snap ik wel, maar het wordt vast gezellig.’
Direct ontstaat een confrontatie en met een beetje pech ontstaat een ruzie en loopt je kind boos weg.
Het woordje ‘maar’ is killing. Hiermee zeg je als ouder: ‘niet zeuren, je gaat gewoon mee’ of ten minste geef je het signaal ‘ik snap er helemaal niks van’.
Mooier zou zijn als je als ouder je verplaatst in je kind. Bijvoorbeeld:
Ouder: ‘Goh wat jammer. Ik begrijp dat je er weinig zin in hebt. Waar zie je tegenop?’
Jongere: ‘Daar is geen klap te doen en jullie zijn toch alleen maar druk met elkaar.’
Ouder: ‘Wat heb je nodig om het meer naar je zin te hebben daar?’
Vervolgens ga je in gesprek en kijk je of er mogelijkheden zijn om toch samen op weekend te kunnen. De jongere voelt zich gezien, jij hebt contact en het komt de sfeer in huis ten goede.
Het klinkt allemaal best simpel.
Natuurlijk is de praktijk vaak lastiger: je ben zelf misschien moe of geïrriteerd. Soms ben je als ouder even helemaal klaar met bepaalde houdingen of gedrag. En natuurlijk mag en moet je soms duidelijk zijn in je verwachtingen en stel je regels. Prima, dit is zeker van belang, mits de balans in evenwicht is. Duidelijke regels, maar ook ruimte tot gesprek
Wil je praktische tips over hoe je de communicatie met je puber kan verbeteren? Klik dan hier.
Loop je echt vast in het contact met je kind? Kijk dan wat UP voor je kan betekenen.
Wil je direct contact, ga dan door naar onze contactpagina. Bellen of mailen kan ook.
Bronnen:
‘Pubers zijn leuk!’ van Tischa Neve
Eigen ervaringen als moeder van 3 pubers en vanuit de praktijk